Η ΕΚΘΕΣΗ –ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΤΟΥ ΜΙΚΤΟΥ ΚΛΙΜΑΚΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΑΙΑ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ

100% παράνομη η κατασκευή των «δρόμων

Παππά» χωρίς περιβαλλοντικές άδειες!

● ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΛΗΡΩΘΕΙ ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΑΝΕΓΕΡΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΥ ΠΟΥ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ

● ΑΠΟΛΥΤΑ ΝΟΜΙΜΕΣ ΟΙ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ

● ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΘΕΙΣΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΚΤΗΜΑ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗ»

 

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ σήμερα τη δημοσιοποίηση της έκθεσης-καταπέλτη του Μικτού Κλιμακίου Ελέγχου που συγκροτήθηκε με εντολή του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, μέσα από καταγγελίες φορέων για παράνομη δραστηριότητα κατασκευής δρόμων στο «κτήμα Παππά» στο δάσος και την παραλία της Ελαίας Τριφυλίας.

Στο σημερινό τμήμα της έκθεσης καταγράφονται οι αποκαλυπτικές διαπιστώσεις των επιθεωρητών ως προς την τήρηση της νομιμότητας κατά την κατασκευή των δρόμων που πραγματοποιήθηκε το 2011 και το 2012.

Όπως προκύπτει από την εξέταση των σχετικών ενεργειών των συναρμόδιων υπηρεσιών για τα έργα που πραγματοποιήθηκαν το 2011 και το 2012 δεν τηρήθηκε η περιβαλλοντική νομοθεσία και έγιναν χωρίς τη χορήγηση περιβαλλοντικών αδειών.

Παράλληλα προκύπτει ότι τόσο οι εισηγήσεις του Κλιμακίου Ελέγχου Ποιότητας Περιβάλλοντος της Π.Ε. Μεσσηνίας στον περιφερειάρχη για την επιβολή προστίμου, όσο και οι αποφάσεις του τελευταίου είναι σύννομες.

Τέλος γίνεται αναφορά στην επιβολή προστίμων ανέγερσης και διατήρησης αυθαιρέτων (δρόμων) από την Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου Τριφυλίας, καθώς και ότι δεν υποβλήθηκαν ενστάσεις επ’ αυτών και ότι ο σχετικός χρηματικός κατάλογος απεστάλη στην αρμόδια ΔΟΥ. Από την ΦΑΕ Αθηνών προκύπτει ότι δεν έχει πρωτοκολληθεί ο σχετικός χρηματικός κατάλογος και η κατάσταση βεβαίωσης προστίμου, ούτε έχει βεβαιωθεί και εισπραχθεί το σχετικό πρόστιμο.

Προκύπτει, λοιπόν, ξεκάθαρα ότι η εταιρεία Παππά, αυθαίρετα και χωρίς καμία άδεια προχώρησε σε διανοίξεις και κατασκευές δρόμων και ενήργησε εντελώς παράνομα, ολοκληρώνοντας τους δρόμους, παρά τις διαμαρτυρίες φορέων και κατοίκων της περιοχής και παρά τα δημοσιεύματα στον τοπικό Τύπο. Παράλληλα η εταιρεία φαίνεται να έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της τα πρόστιμα που επιβλήθησαν τόσο από την Πολεοδομία για την ανέγερση και διατήρηση αυθαιρέτου, όσο και του περιφερειάρχη Πελοποννήσου για την κατασκευή δρόμων χωρίς περιβαλλοντικές άδειες.

Αντί της συμμόρφωσης ο επιχειρηματίας «φρουρεί» επί 24ωρου βάσεως τα… κατορθώματά του στην περιοχή προκαλώντας φορείς, κατοίκους και επισκέπτες!

Στην έκθεση-καταπέλτη υπάρχουν όλες οι απαντήσεις και τα μίσθαρνα όργανα και φερέφωνα των επιχειρηματικών συμφερόντων ας σταματήσουν να προκαλούν και να φοβερίζουν, ανοίγοντας τα μάτια τους για να μην  εκτεθούν, συμπράττοντας καθ’ οιονδήποτε τρόπο σε παρανομίες Παππά, για τις οποίες – ίσως – δεν είναι άμοιροι ευθυνών και οι ίδιοι.

ΘΑΝ. ΤΣΑΜΟΥΛΗΣ

Διαπιστώσεις ως προς την τήρηση της νομιμότητας κατά την κατασκευή των δρόμων που πραγματοποιήθηκε το 2011 και 2012 - σχετικές ενέργειες συναρμόδιων υπηρεσιών

 Κατά την ημερομηνία των πρώτων παρεμβάσεων διάνοιξης των τεσσάρων δρόμων, δηλαδή κατά τις πρώτες ημέρες του Απριλίου 2011, ήταν σε ισχύ η Υπουργική Απόφαση 15393/23325-8-2002¹⁰ σύμφωνα με το Παράρτημα 1 της οποίας, η οδοποιία σε περιοχές εκτός σχεδίων πόλεων ή ορίων οικισμών κατατασσόταν στην Ομάδα 1η «Έργα Οδοποιίας», κατηγορία 2η, υποκατηγορία 3η (δηλαδή «κατηγορία Β3»). Και επειδή η περιοχή όπου έγιναν τα έργα βρίσκεται εντός του δικτύου NATURA 2000, απαιτείτο η υποβολή Προμελέτης και εν συνεχεία Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων στην αρμόδια τότε Περιφέρεια (νυν Αποκεντρωμένη Διοίκηση) κατ'εφαρμογή της ΚΥΑ 11014/703/Φ104/14-3-2003¹¹

Κατά την ημερομηνία των παρεμβάσεων διάνοιξης του πέμπτου δρόμου, δηλαδή κατά τα τέλη Μαρτίου 2012, ίσχυε ο ν.4014/2011¹²,  καθώς και η ΥΑ 1958/13-1-2012¹³ , σύμφωνα με το Παράρτημα I της οποίας τα έργα οδοποιίας εκτός σχεδίου πόλεων ή οικισμών κατατάσσονται στην Ομάδα 1^η  «Έργα χερσαίων και εναέριων μεταφορών -Έργα Οδοποιίας», για την πραγματοποίηση των οποίων απαιτείται αντίστοιχα η τήρηση της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης, με την υπαγωγή τους σε «Πρότυπες Περιβαλλοντικές Δεσμεύσεις», εφόσον αυτές έχουν καθοριστεί με σχετική ΚΥΑ, και με ευθύνη της αρμόδιας υπηρεσίας περιβάλλοντος της Περιφέρειας. Επειδή η αναφερόμενη ΚΥΑ δεν είχε (και δεν έχει ακόμη) εκδοθεί, έπρεπε σύμφωνα με το άρθρο 30 του Ν.4014/2011 να ακολουθηθεί η διαδικασία που προβλέπεται από την ΚΥΑ 11014/703/Φ104/14-3-2003, με την έκδοση σχετικής Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων.

Και στις δύο ανωτέρω περιπτώσεις, η υποβολή των απαιτούμενων Μελετών για την κατασκευή των αντίστοιχων έργων δεν θα σήμαινε και την αυτόματη έγκριση τους. Οι Μελέτες αυτές αξιολογούνται κατά περίπτωση από τις αρμόδιες υπηρεσίες και στη συνέχεια εγκρίνονται με την έκδοση Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων ή απορρίπτονται.

Επομένως, τα έργα οδοποιίας των πέντε δρόμων που έγιναν το 2011 και 2012 πραγματοποιήθηκαν χωρίς να τηρηθεί η προαναφερόμενη περιβαλλοντική νομοθεσία (ν.1650/1986, ΥΑ 15393/2002, ΚΥΑ 11014/2003, ν.4014/2011, ΥΑ 1958/2012) και χωρίς την χορήγηση περιβαλλοντικής άδειας, όπως αναφέρεται και στις σχετικές Αποφάσεις Προστίμων που εκδόθηκαν από τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου με.α.π. 7684/11-6-2012 και 10580/3-8-2012.

Ως προς τη δυνατότητα που παρέχει το άρθρο 9 του ν. 4014/2011 για την περιβαλλοντική αδειοδότηση του εκσυγχρονισμού/της βελτίωσης έργων και δραστηριοτήτων που είχαν αποδεδειγμένα κατασκευασθεί πριν τη δημοσίευση του νόμου αυτού, και χωρίς να διαθέτουν περιβαλλοντικούς όρους, σημειώνεται ότι: η διάταξη αυτή αφορά σε αιτήματα τροποποίησης/βελτίωσης/εκσυγχρονισμού/επέκτασης έργων, όμως τέτοιο αίτημα δεν κατατέθηκε στην αρμόδια αρχή πριν την έναρξη των εργασιών, ούτε εκδόθηκε αντίστοιχη απόφαση έγκρισης. Επομένως δεν μπορεί να εφαρμοστεί η διάταξη αυτή στην περίπτωση των δρόμων που κατασκευάσθηκαν κατά το 2011 και 2012, αφού δεν είχε προηγηθεί αίτημα του φορέα του έργου που να αφορά στην τροποποίηση ή βελτίωση κάποιου έργου που να προϋφίστατο της δημοσίευσης του ν.4014/2011.

Ως προς τη διαδικασία είσπραξης του προστίμου ανέγερσης και διατήρησης αυθαιρέτου, που επιβλήθηκε από την Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου Τριφυλίας στην εταιρεία Νέος Κότινος ΑΕ, προέκυψε καταρχήν ότι: α) από προφορικά στοιχεία που παρείχε η προαναφερόμενη Υπηρεσία Δόμησης, δεν υπεβλήθησαν ενστάσεις ενώπιον της επιτροπής του άρθρου 4 του ΠΔ 267/98, οπότε και απεστάλη ο σχετικός υπ. αριθ. 71/11 χρηματικός κατάλογος και η κατάσταση βεβαίωσης προστίμου με αριθμό πρωτοκόλλου οικ. 2590/542/16-11-2011 και με απλό ταχυδρομείο στην αρμόδια ΔΟΥ ΦΑΕΕ Αθηνών, και β) από προφορικά, επίσης, στοιχεία που παρείχε η ΔΟΥ ΦΑΕΕ Αθηνών (και νυν ΔΟΥ ΦΑΕ Αθηνών) δεν έχει πρωτοκολληθεί ο σχετικός χρηματικός κατάλογος και η κατάσταση βεβαίωσης προστίμου, ούτε έχει βεβαιωθεί και εισπραχθεί το σχετικό πρόστιμο.

● Διαπιστώσεις ως προς τις πράξεις και ενέργειες του Κλιμακίου Ελέγχου Ποιότητας Περιβάλλοντος της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας

Σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν παραπάνω, δεν διαπιστώνεται καμία μη σύννομη ενέργεια κατά την έκδοση των από 9.5.2012 και 12.7.2012 εισηγήσεων του Κλιμακίου Ελέγχου Ποιότητας Περιβάλλοντος της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας προς τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, για την επιβολή προστίμου στην εταιρεία που κατασκεύασε τις οδούς χωρίς περιβαλλοντική άδεια.

● Διαπιστώσεις ως προς τις πράξεις και ενέργειες της Υπηρεσίας Δόμησης Δήμου Τριφυλίας

Σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν παραπάνω, απαιτείται περεταίρω διερεύνηση σχετικά με την αποστολή του χρηματικού καταλόγου και της κατάστασης βεβαίωσης προστίμου από την Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου Τριφυλίας προς την αρμόδια ΔΟΥ ΦΑΕΕ Αθηνών, καθώς και τη διαδικασία είσπραξης του σχετικού προστίμου ανέγερσης και διατήρησης, που αφορά στην κατασκευή των πέντε δρόμων στην παραλιακή περιοχή Ελαίας-Αηγιαννάκη, θέματα για τα οποία απαιτούνται γραπτές απαντήσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες.

●  Διαπιστώσεις ως προς την ακριβή ημερομηνία κατασκευής και ως προς τις θέσεις των δρόμων που κατασκευάσθηκαν το 2011 και 2012, σε σχέση με τις προβλεπόμενες διόδους.

 Διαπιστώσεις από τις εκδοθείσες δικαστικές αποφάσεις

Κατά τη διάρκεια της πολυετούς δικαστικής διαμάχης μεταξύ του δημοσίου και του ιδιώτη στον οποίο παραχωρήθηκε η έκταση, εκδόθηκε σημαντικός αριθμός δικαστικών αποφάσεων, όπως ήδη αναφέρθηκαν αναλυτικά στην παράγραφο 3 της παρούσας έκθεσης.

Επειδή οι ανωτέρω αποφάσεις δημιουργούν δεδικασμένο που δεσμεύει τη διοίκηση, κρίθηκε σκόπιμο να γίνει σύντομη αναφορά στο σκεπτικό τους, κυρίως για λόγους πληρέστερης θεώρησης του θέματος.

Από την ανάγνωση των δικαστικών αποφάσεων προκύπτει ότι το σκεπτικό τους βασίστηκε κυρίως στην εκπλήρωση του όρου του παραχωρητηρίου που αφορούσε στην αξιοποίηση 50 στρεμμάτων εντός πενταετίας από την παραχώρηση. Ο όρος αυτός ερμηνεύθηκε από όλα τα δικαστήρια ως γεωργική αξιοποίηση δια της κατασκευής έργων που θα καθιστούσαν την έκταση αυτή κατάλληλη για καλλιέργεια, ενώ κατά την αρχική παραχώρησή της το 1953 η έκταση αυτή περιγραφόταν ως «άγονος και αμμώδης». Αντίθετα η εκπλήρωση των άλλων όρων, δηλαδή η άφεση διόδων και η αξιοποίηση 150 στρεμμάτων δεν αποτέλεσε ουσιαστικό στοιχείο κατά την κρίση των προαναφερόμενων δικαστηρίων, αφού δεν είχε τεθεί ρητή χρονική προθεσμία από το παραχωρητήριο για την εκπλήρωσή τους. Επιπλέον, ειδικά για τις διόδους, ο ιδιώτης δεν είχε υποχρέωση να κατασκευάσει ορισμένο τεχνικό έργο επ’ αυτών, αλλά οπωσδήποτε είχε την υποχρέωση να αφήσει λωρίδες γης για την ανεμπόδιστη επικοινωνία με τη θάλασσα (3α/5-12-1973 Ειρηνοδικείου Κυπαρισσίας, 4160/1977 Εφετείου Αθηνών) καθώς και να μην περιφράξει την έκταση ως τον καθορισμό των διόδων από τα αρμόδια όργανα (53/1974 Μονομελούς Πρωτοδικείου Κυπαρισσίας), ενώ δεν είχε καμία άλλη υποχρέωση σχετικά με τις διόδους αυτές (9560/1982 Εφετείου Αθηνών). Τέλος οι δικαστικές αποφάσεις δέχτηκαν ότι οι προβλεπόμενες δίοδοι υπήρξαν οπωσδήποτε κατά το διάστημα 1955-1959 (δηλαδή κατά την πενταετία εντός της οποίας όφειλε ο ιδιοκτήτης να εκπληρώσει τους όρους του παραχωρητηρίου) βάσει και σχετικού εγγράφου-βεβαίωσης του Οικονομικού Εφόρου Τριφυλίας (α.π. 2155/5-5-1972) που προσκομίστηκε στα δικαστήρια, και ανεξάρτητα του εάν οι δίοδοι αποτελούσαν απαιτούμενο όρο προς τήρηση εκ μέρους του ιδιοκτήτη ή όχι (3α/5-12-1973 Ειρηνοδικείου Κυπαρισσίας, 53/1974 Μον. Πρωτοδικείου Κυπαρισσίας, 1657/1976 Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, 4160/1977 Εφετείου Αθηνών) καθώς και ανεξάρτητα του γεγονότος ότι κατά την αυτοψία που διενεργήθηκε το 1973 στο πλαίσιο δικαστικής διαδικασίας διαπιστώθηκε ότι «...ουδέ σώζονται, καθ' α και εκ της αυτοψίας διεπιστώθη, ίχνη κατασκευασθέντων, εις το απώτερον ή πρόσφατον παρελθόν, δια τεχνικών έργων,  διόδων,  δοθέντος ότι σήμερον,   το  επίδικον εμφανίζει εικόνα πλήρους εγκαταλείψεως…» (3α/5-12-1973 Ειρηνοδικείου Κυπαρισσίας). Επομένως από τις παραπάνω αποφάσεις μπορούν να εξαχθούν αποσπασματικά και μόνο συμπεράσματα ως προς την ύπαρξη ή μη των προβλεπόμενων διόδων κατά τα αντίστοιχα διαστήματα και συγκεκριμένα ότι α) δίοδοι υπήρξαν τουλάχιστον κατά το 1955-1959, β) δίοδοι δεν υπήρχαν κατά το 1973.

Όσον αφορά στα όρια της παραχωρηθείσας έκτασης, αυτά καθορίσθηκαν με τις αποφάσεις 1/1990 Ειρηνοδικείου Κυπαρισσίας και 15/1991 Πολυμελούς Πρωτοδικείου Κυπαρισσίας. Για τον καθορισμό των ορίων της έκτασης οι αποφάσεις βασίστηκαν στην από 9-2-1989 Εκθεση Πραγματογνωμοσύνης που ορίσθηκε από το Ειρηνοδικείο Κυπαρισσίας (πράξη υπ. αριθ. 4/1987 Ειρηνοδικείου Κυπαρισσίας). Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά στις διόδους, ως νότιο όριο του κτήματος θεωρήθηκε από τα ανωτέρω δύο δικαστήρια η δίοδος (νξ) που είχε ήδη προβλεφθεί με το «Πρακτικό καθορισμού διόδων στο κτήμα Γεωργ. Κανελλάκη» της 4ης-3-1966 (7ο φύλλο 15/1991 Πολυμελούς Πρωτοδικείου Κυπαρισσίας). Η δίοδος αυτή βρίσκεται 1500 μέτρα νοτιότερα του Αηγιαννάκη¹⁴ και επομένως δεν σχετίζεται με το υπό εξέταση θέμα Οι υπόλοιπες προβλεπόμενες δίοδοι δεν αναφέρθηκαν στο σκεπτικό των ανωτέρω δύο δικαστικών αποφάσεων, αφού οι αποφάσεις αυτές αφορούσαν συγκεκριμένα στον καθορισμό των εξωτερικών ορίων της αρχικής έκτασης και μόνον. Οι υπόλοιπες προβλεπόμενες δίοδοι αναφέρθηκαν στην 3η σελίδα της προαναφερόμενης Εκθεσης Πραγματογνωμοσύνης της 9-2-1989 ως «υποχρεωτικές δίοδοι», χωρίς να διευκρινιστεί εάν υφίσταντο τότε: « Όπως φαίνεται στο σχεδιάγραμμα έχουν σημειωθεί οι υποχρεωτικές δίοδοι προς την θάλασσα και από βορρά προς νότον παρατηρούμε τα εξής…..».

Επίσης οι δίοδοι αποτυπώθηκαν στο τοπογραφικό διάγραμμα που συνόδευε την προαναφερόμενη Εκθεση Πραγματογνωμοσύνης, και συγκεκριμένα αποτυπώθηκαν δύο δίοδοι πλάτους 20 μέτρων, μεταξύ αυτών τέσσερεις δίοδοι πλάτους 10 μέτρων, και τέλος, νοτιότερα των ανωτέρω, ακόμη τρεις δίοδοι πλάτους 10 μέτρων.

Τέλος η πιο πρόσφατη απόφαση (1624/1992 ΣτΕ Δ') αφορά στην ακύρωση πράξης του Δ/ντου Γεωργίας Νομαρχίας Μεσσηνίας, με την οποία η Διοίκηση αρνήθηκε να δώσει στον αιτούντα Γ. Κανελλάκη άδεια εκποίησης αγροτικού ακινήτου (όπως απαιτείτο για τα άνω των 250 στρεμμάτων ενιαία αγροτεμάχια, σύμφωνα με το ν. 2148/52, ΦΕΚ153 Α'). Η προαναφερόμενη απόφαση του ΣτΕ αναφέρει, όσον αφορά στις διόδους, στην 5η σκέψη της: «....Δια δε του επακολουθήσαντος, από 4.3.1966, Πρακτικού υπαλλήλων της Οικονομικής Εφορίας Τριφυλίας, καθωρίσθησαν επακριβώς τα σημεία των διόδων αυτών προς την θάλασσαν» και στην ίδια απόφαση παρακάτω: «...εφ’ όσον ο αιτών είχε προβάλει (με την από 18.7.90 ετέραν αίτησίν του) τον ανωτέρω ειδικόν ισχυρισμόν ότι, δεν πρόκειται περί ενός ενιαίου κτήματος, αλλά περί πλειόνων εννέα, αυτοτελών αγροτεμαχίων, η Διοίκησις όφειλε να ελέγξει το βάσιμον του ισχυρισμού τούτου και σε καταφατική περίπτωση, να αρνηθεί να επιληφθεί καταρχήν του υποβληθέντος αιτήματος προς χορήγησιν άδειας εκποιήσεως, με την αιτιολογία ότι ουδενός εκ των επί μέρους αγροτεμαχίων η έκταση υπερβαίνει τα 250 στρέμματα. Συνεπώς η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητος και από την εκτεθείσα άποψη». Η απόφαση αυτή είναι η πιο πρόσφατη από τις δικαστικές αποφάσεις, αφορά ειδικά στο ενιαίο ή μη της αρχικής έκτασης και αναφέρει ρητά στο σκεπτικό της ότι τα σημεία των διόδων καθορίσθηκαν επακριβώς με το από 4.3.1966 Πρακτικό του Οικ. Εφόρου και του Δασάρχη Τριφυλίας. Επομένως από τα ανωτέρω προκύπτει ασφαλώς ότι από τις εκδοθείσες δικαστικές αποφάσεις δεν έχει τροποποιηθεί η θέση των προβλεπόμενων από το Πρακτικό της 4.3.1966 διόδων.

  ● ΑΥΡΙΟ ΣΤΗ «ΦΩΝΗ»: Τι διαπίστωσαν οι επιθεωρητές από τα συμβόλαια μεταβίβασης-κατάτμησης και δημιουργίας γηπέδων από την εταιρεία του επιχειρηματία Παππά;

● Τι διαπίστωσαν ως προς την ημερομηνία κατασκευής των δρόμων, που προκύπτουν από πράξεις και έγγραφα της Διοίκησης;

 

¹⁰ «Κατάταξη δημόσιων και ιδιωτικών έργων και δραστηριοτήτων σε κατηγορίες σύμφωνα με το άρθρο 3 του Ν.1650/1986 όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του Ν.3010/2002 "Εναρμόνιση του Ν.1650/1986 με τις Οδηγίες 97/11/ΕΕ και 96/61/ΕΕ κ.α." (Α'91)» (ΦΕΚ Β' 1002).

¹¹ «Διαδικασία Προκαταρκτικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης και Αξιολόγησης (Π.Π.Ε.Α.) και έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (Ε.Π.Ο.) σύμφωνα με το άρθρο 4 του Ν. 1650/1986 (Α 160) όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 του Ν.3010/2002 "Εναρμόνιση του Ν. 1650/1986 με τις οδηγίες 97/11/ΕΕ και 96/61/ΕΕ... και άλλες διατάξεις" (Α'91)»  (ΦΕΚ Β' 332)

¹² «Περιβαλλοντική Αδειοδότηση Εργων και Δραστηριοτήτων,...κλπ» (ΦΕΚ Α' 209)

¹³ «Κατάταξη δημόσιων και ιδιωτικών έργων και δραστηριοτήτων σε κατηγορίες και υποκατηγορίες σύμφωνα με το Αρθρο 1 παράγραφος 4 του Ν. 4014/2011 (ΦΕΚ Α ' 209/2011)» (ΦΕΚ Β' 21)

¹⁴ Υπενθυμίζεται ότι η αρχικώς παραχωρηθείσα έκταση εκτεινόταν και νοτιότερα του Αηγιαννάκη, γι’ αυτό και είχαν προβλεφθεί και τρεις δίοδοι πλάτους 10 μέτρων και ανά 500 μέτρα μεταξύ τους νοτιότερα του Αηγιαννάκη (βλ. και παράγραφο 4).